چندین سال است که توفیق حضور در دانشگاه‌های مختلف کشور را به عنوان یک مبلغ، مشاور و استاد دارم. در خلال جلسات گوناگون و گپ و گفت های صمیمانه ای که با دانشجویان عزیز داشته‌ام، مهمترین دغدغه و مشکلی که آن‌ها را به خود مشغول کرده است و تأثیر مهمی را بر روحیه و تحصیلشان گذاشته، امر ازدواج است. ازدواج خواست طبیعی یک جوان است و آینده‌ی روشن و امیدبخش او در گرو تأمین مناسب و بهنگام این میل می‌باشد. اگر ما معتقدیم که آینده‌ی این مملکت را جوانان میِ‌سازند، باید ملزومات رشد و سلامت روحی و جسمانی آن‌ها را در جهت رسیدن به اهداف عالیه فراهم نماییم و باید بدانیم که بدون سامان بخشیدن به امر ازدواج جوانان این امر تحقق نمی‌یابد.
امروزه تغییر و تحولات در سبک زندگی موجب گردیده تا سنت نیکوی ازدواج وارد پیچ و خم های دشواری شود که نتیجه‌اش به تعویق افتادن سن ازدواج و کمرنگ شدن اولویت آن برای بسیاری از جوانان است. این اتفاق آسیب های بسیاری را اعم از آسیب های روحی و روانی، فرهنگی و اجتماعی، اخلاقی و مذهبی، و اقتصادی و سیاسی را در پی دارد.
زندگی دانشجویی با مشغله‌های درسی خود و نیز تنهایی و سختی که به سبب دوری از خانواده دارد، مزید بر علت شده و کار را برای دانشجو سخت‌تر کرده است. با این حال فضایی دانشگاه زمینه‌ی بیشتری را برای ارتباط میان پسران و دختران دانشجو فراهم می‌سازد و در بدو ورود، انگیزه‌ی آن‌ها را برای انتخاب همسر مناسب چندین برابر می‌کند و حتی این جرعت را به آن‌ها می‌دهد که به یکدیگر پیشنهاد ازدواج بدهند. امّا واقعیت‌های زندگی چیز دیگری است و با این که عشق، در آغاز آسان می‌نمایاند، ولی مشکلات عدیده‌ای را نیز به دنبال خود می‌آورد. حالا اگر از مشکلات مالی و هزینه‌های سرسام آور هم که بگذریم، مهمترین معضل و مشکلی که متاسفانه خود را بعد از ازدواج بیشتر نشان می‌دهد «حس اشتباه در انتخاب» است. هیچ چیزی بدتر از این نیست که با وجود مشکلات و سختی های فراوان دو جوان با یکدیگر ازدواج کنند و بعد متوجه شوند که همتا و مناسب هم نیستند.
ریشه ی این مسئله به عوامل مختلفی بستگی دارد که مهمترین آن عدم شناخت صحیح و منطقی دو طرف از یکدیگر است. فقدان معیارهای مناسب برای ازدواج و نیز عدم آشنایی با روش های مناسب برای احراز این معیارها باعث می شود که آن گونه که باید طرفین همدیگر را نشناسند. وقتی که ملاک های ازدواج برای خود فرد مشخص نباشد، هم نمی‌تواند از دیگران بخواهد که کسی را که با این ملاک‌ها به او معرفی کنند و هم خودش نمی‌داند که چه کسی شایسته‌ی اوست. تصمیم گیری بر اساس احساسات و نگرش سطحی نسبت به ازدواج خطری است که انتخاب همسر مناسب را تهدید می کند.
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تربیت مدرس مدتی است که با جمع آوری مشخصات داوطلبین ازدواج از جمع دانشجویان، سعی در معرفی جوانان هم کفو به یکدیگر است. این اتفاق پر خیر و با برکتی است که می‌تواند به جوانان محجوب و عفیف کمک کند تا همسری مناسب را در شرایط خاص خود بیابند. برای تکمیل این اقدام شایسته و رفع نواقص آن بر آن شدیم تا طرح «بهترین یاور» را به اجرا درآوریم.
نام این طرح الهام گرفته از تعبیری است که مولی متقیان امیر مؤمنان علی (علیه‌الاسلام) در آغاز زندگی زناشوئی خود با حضرت زهرا (علیهاالسلام) از ایشان داشتند. حضرت همسر خود را با عبارت (نعم العون علی طاعة اللَّه) توصیف می کنند؛جمله ای کوتاه ولی بسیار پر محتوا. حضرت در این جمله هدف ازدواج را در کمک گرفتن از همسر برای اطاعت از خدا بیان می‌کنند و همسرش مکرمه‌ی خود را به عنوان بهترین مصداق برای توفیق در این امر مهم معرفی می‌کنند. متقابلاً حضرت زهرا (علیها سلام) نیز از همسر گرامی خود با عبارت «نعم البعل»؛ بهترین شوهر یاد می‌کند.
دانشجویان عزیز با شرکت در این طرح علاوه بر کسب شناخت صحیح و دقیق‌تر نسبت به خود و همسر آینده، می‌توانند از گزینه‌ی متناسب و همسان با ویژگی‌ها و معیارهای خود که از طریق متخصصین به آن‌ها معرفی می‌شود، برخوردار شوند. همچنین با استفاده از جلسات مشاوره‌ی قبل از ازدواج و نیز شرکت در کارگاه‌های آموزشی، انتخاب شایسته و منطقی را برای زندگی مشترک آینده‌ی خود داشته باشند. مراحل انجام این طرح را به صورت اجمالی در نمودار زیر مشاهده می کنید.
